Łódzkie Towarzystwo Alzheimerowskie jest organizacją samopomocową. Zebranie założycielskie odbyło się w grudniu 1993 roku. Uczestniczyło w nim 16 osób: lekarze psychiatrzy oraz członkowie rodzin i opiekunowie osób cierpiących na chorobę Alzheimera. Uchwalono Statut i wybrano pięcioosobowy Komitet Założycielski, który podjął

Choroba Alzheimera, której skutkiem są zaburzenia funkcji mózgu, jest najczęściej występującym schorzeniem otępiennym. Z uwagi na jej postępujący przebieg, który doprowadza do znacznego upośledzenia funkcjonowania bliskiej osoby, opieka nad chorym jest bardzo trudna. Dlatego wiedza na temat choroby, jej symptomów oraz odpowiedniego postępowania ułatwia opiekę i pozwala pokonać przeciwności, jakie niesie „Alzheimer”. Choroba dotyczy zwykle osób po 65 roku życia. Jej przyczyna nie została dotychczas poznana, zakłada się duży wpływ czynników środowiskowych oraz innych chorób na które cierpi pacjent (zaburzenia dotyczące układu krążenia, cukrzyca). Choroba przyczynia się do zaniku kory mózgowia poprzez odkładanie się w neuronach nieprawidłowego białka zwanego amyloidem. Charakterystycznymi objawami są zaburzenia pamięci, zmiany nastroju, zaburzenia funkcji poznawczych oraz zmiany zachowania. Bardzo ważna rola opiekuna Największe znaczenie dla pacjenta z chorobą Alzheimera ma jego opiekun, który wraz z jej postępem wspomaga funkcjonowanie chorego w otoczeniu. Jednym z ważniejszych zaburzeń pojawiających się u chorych jest zanik pamięci – dlatego tak istotne są codzienne ćwiczenia z chorym usprawniające jej działanie. Należy powtarzać informacje dotyczące tożsamości chorego oraz najbliższej rodziny. Bardzo pomocne jest wspólne oglądanie albumów rodzinnych oraz wspominanie przeszłości. Niektórzy chorzy mogą też rozwiązywać proste quizy oraz krzyżówki (pobierz przykładowe testy: TEST1 oraz TEST2; do otworzenia plików PDF wymagany jest program Adobe Reader). Już w początkowym okresie choroby pacjenci mają problemy z nazywaniem przedmiotów oraz wyrażaniem własnych potrzeb. Należy mówić półgłosem, patrząc w oczy, a także trzymać go za rękę. Ważna jest więc odpowiednia komunikacja, która pozwala to choremu poczuć się bezpiecznie. W kontaktach należy używać krótkich, prostych i jasnych poleceń. Należy je kilkakrotnie powtarzać. Często chorzy na chorobę Alzheimera są zagubieni w przestrzeni mają problemy z odszukaniem drogi do łazienki, a co gorsza do domu. Z myślą o bezpieczeństwie należy chorego wyposażyć w identyfikator. Najlepszym sposobem jest założenie bransolety lub łańcuszka, zawierających wygrawerowane dane kontaktowe. Należy pamiętać, także o ćwiczeniach fizycznych i spacerach, które pozwolą choremu dłużej zachować sprawność ruchową. Jak przygotować mieszkanie? Wraz z postępem choroby coraz bardziej ograniczona zostaje samodzielność pacjenta. Dlatego należy odpowiednio przystosować mieszkanie do potrzeb chorego oraz zapewnić mu bezpieczeństwo. Pokój chorego powinien być jasny, wyposażony w znane choremu meble. Z podłogi należy zlikwidować dywaniki, progi, kable elektryczne, zabezpieczyć okna, drzwi balkonowe, gniazdka elektryczne oraz krawędzie mebli. Ponieważ tacy pacjenci mają często problemy z załatwianiem potrzeb fizjologicznych warto także zabezpieczyć podłogę zmywalną wykładziną, która ułatwia utrzymanie czystości. Jeżeli chory spędza wiele godzin dziennie w pozycji siedzącej należy położyć na fotelu poduszkę przeciwodleżynową, a także umieścić podparcie na nogi zapobiegające rozwojowi obrzęków. Powinniśmy także wyposażyć kuchenkę gazową w zawór odcinający dopływ gazu. Bardzo istotne jest także wprowadzenie zmian w łazience. Należy wyposażyć ją w poręcze umożliwiające korzystanie z wanny oraz maty antypoślizgowe. Jeżeli chory ma trudności z wstawaniem lub siadaniem w wannie warto także zamontować siedzisko. Wskazane jest także usunięcie z drzwi zamka pozwalającego na zamykanie się pacjenta od wewnątrz. Polecane dla Ciebie tabletka, koncentracja, pamięć zł żel, naczynka, zmęczenie, bez parabenów zł kapsułki, odporność, niedobór witamin zł Jak ubrać i zadbać o higienę chorego? Chory w przebiegu choroby coraz bardziej zaniedbuje czynności fizjologiczne, a także przestaje dbać o higienę. W początkowym okresie należy pacjenta przyzwyczajać do kąpieli o tej samej porze dnia. Opiekun powinien pomóc choremu w namydleniu się oraz opłukaniu. Należy bardzo uważać w trakcie wchodzenia i wychodzenia z wanny, gdyż wtedy ma miejsce duża liczba wypadków. Drogę do toalety należy oznaczyć dobrze widocznymi znakami, a także w nocy zostawić tam włączone światło. W miarę postępu choroby chory nie potrafi zasygnalizować, iż odczuwa potrzebę fizjologiczną. Wtedy bardzo przydatne okazują się podkłady na łóżko, higieniczne wkładki oraz pieluchomajtki. Na rynku dostępna jest duża ilość różnych modeli dostosowanych do wieku, płci oraz stopnia zaburzenia kontroli oddawania moczu i stolca. Po każdym zanieczyszczeniu należy chorego umyć. Zaburzenia pamięci oraz postępujące ograniczenie sprawności ruchowej sprawia, że osoba z chorobą Alzheimera odczuwa coraz większe trudności z ubieraniem i rozbieraniem się. Ma problemy z odróżnieniem części ubioru oraz ich odpowiednim przeznaczeniem. Poszczególne części garderoby powinny być wykonane z naturalnych włókien i łatwe do prania. Ubrania powinny być ułożone w odpowiedniej kolejności, tak aby chory wiedział jak je zakładać. W miejsce guzików ubrania powinny być wyposażone w rzepy lub zamki błyskawiczne. Warto także zastąpić sznurowadła obuwiem wsuwanym lub zapinanym na rzepy. Jak odżywiać pacjenta? Zwykle chorzy, jeżeli nie cierpią na inne schorzenia (np. cukrzyca), nie wymagają diety. Mogą jednak cierpieć z powodu zaburzeń łaknienia. Zapominanie przez chorych o spożyciu pokarmu może spowodować przekarmienie. Jeżeli więc chory domaga się kolejnego posiłku powinno się odwrócić jego uwagę lub podać do spożycia owoce. Postęp choroby skutkuje osłabieniem zdolności odczuwania pragnienia oraz głodu, należy więc zadbać o spożycie przez chorego odpowiedniej ilości pożywienia oraz płynów. Bardzo ważne jest, aby osoba z chorobą Alzheimera jak najdłużej odżywiała się samodzielnie. Jak zachować aktywność chorego? Bliska osoba pomimo postępu choroby powinna wykonywać różne obowiązki domowe. Tego rodzaju aktywność spowalnia przebieg choroby Alzheimera, sprawia choremu przyjemność, a przede wszystkim zapewnia poczucie bycia potrzebnym. Należy umożliwić choremu wykonywanie głównie tych czynności, które lubił robić w przeszłości. Może pomagać w pracach ogrodowych, w sprzątaniu, w przygotowaniu posiłków. Ważne jest też wykonywanie z bliskim lekkich ćwiczeń gimnastycznych, a także wspólne spacery, które pozwalają dłużej zachować zdrowie. Warto także jak najwięcej rozmawiać z chorym. W początkowych okresach dużą przyjemność zapewnia czytanie tekstów i gazet, natomiast z czasem wraz z pogorszeniem stanu należy zastąpić je oglądaniem książek z obrazkami oraz słuchaniem tekstu czytanego przez opiekuna. Pomoc finansowa Pacjenci dotknięci choroba Alzheimera mogą korzystać z wielu form pomocy finansowej. Przede wszystkim osobie powyżej 75 roku życia przysługuje niezależny od wysokości dochodu zasiłek pielęgnacyjny. Dodatkowo zasiłek ten mogą pobierać osoby młodsze pod warunkiem orzeczenia stwierdzającego niepełnosprawność. Choroby otępienne pozwalają na ocenę stopnia niepełnosprawności jako znaczny. Chory może także otrzymać zasiłek okresowy lub celowy, które można przeznaczyć na środki czystości, leki, opatrunki. Dodatkowo można ubiegać się o dofinansowanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych do sprzętu pielęgnacyjnego lub rehabilitacyjnego. Jeśli nadal mamy pytania dotyczące pomocy finanowej dla chorych na Alzheimera dodatkowe informacje można uzyskać pod bezpłatnym numerem telefonu 0 800 533 335, a także w Ośrodkach Informacji dla Osób Niepełnosprawnych. Wsparcie opieki nad chorą osobą Chora osoba powinna być leczona w otoczeniu które dobrze zna. W momencie, kiedy dalszy pobyt bliskiego w domu staje się niemożliwy, można skorzystać z pomocy instytucji stworzonych z myślą o opiece nad osobą niepełnosprawną. Należą do nich domy pobytu dziennego oraz domy pomocy społecznej i zakłady opiekuńczo – lecznicze. Chory może przebywać w placówkach opiekuńczych na wniosek własny lub najbliższej rodziny za zgodą osoby zainteresowanej. Pobierz przykładowe testy usprawniające pamięć pacjenta z chorobą Alzheimera: TEST1 oraz TEST2. Do otworzenia plików PDF wymagany jest program Adobe Reader. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Jak zadbać o wzrok dziecka w roku szkolnym? Prawidłowe widzenie jest jednym z kluczowych elementów w efektywnym procesie edukacji dziecka. Tymczasem, okazuje się, że znaczna część dzieci w wieku szkolnym ma problemy ze wzrokiem. To z kolei przekłada się na trudności z nauką, a nawet problemy wychowawcze. W przeciwieństwie do osób dorosłych z zaburzeniami widzenia, dzieci rzadko same zgłaszają tego typu problemy. Powody są prozaiczne - często nie są po prostu świadome, że można widzieć lepiej. Dlatego to rodzice powinni być szczególnie czujni. Oczywiście ważne jest nie tylko reagowanie na alarmujące sygnały, ale również profilaktyka… Zwolnienie z zajęć WF. Czy może je wystawić lekarz okulista? Aktywność fizyczna w ramach zajęć WF jest niezwykle istotna dla prawidłowego rozwoju dziecka. Rodzice nie powinni z niej tak łatwo rezygnować, zwłaszcza, że skutki mogą być dramatyczne (otyłość, podwyższone ciśnienie tętnicze, wady postawy, niska wydolność organizmu). Niekiedy istnieją jednak uzasadnione przesłanki zdrowotne ku podjęciu takiej decyzji. Czy są wśród nich dolegliwości okulistycznej natury? Jaskra normalnego ciśnienia – czym jest? Jak się ją leczy? Większość pacjentów kojarzy jaskrę wyłącznie z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym. Tymczasem tak naprawdę mianem jaskry określa się wieloczynnikową grupę chorób, których wspólnym mianownikiem jest postępująca neuropatia (uszkodzenie) nerwu wzrokowego, a w efekcie ubytki w polu widzenia lub nawet nieodwracalna utrata wzroku (dlatego tak ważne są regularne kontrole okulistyczne). Owszem, podstawowym czynnikiem ryzyka powstania tej neuropatii jest zbyt wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe (jego statystyczna norma wynosi od 10 do 21 mm Hg). U części pacjentów nie ma jednak związku między jego wysokością a progresją neuropatii nerwu wzrokowego. Mowa wówczas o tzw. jaskrze normalnego ciśnienia. Co to jest astygmatyzm? Postępowanie i przyczyny „Jestem krótkowidzem”, „Jestem dalekowidzem” – takie określenia oddziałują na naszą wyobraźnię i rzadko pojawia się problem z ich zrozumieniem. Nieco inaczej jest z astygmatyzmem (zwanym również niezbornością). Tymczasem to powszechnie występująca wada wzroku. Uważa się, że nawet ponad dwie trzecie osób dorosłych ma astygmatyzm. Oczywiście astygmatyzm może być krótkowzroczny i nadwzroczny, czyli, mówiąc potocznie, minusowy i plusowy. Co jest zatem istotą tej wady wzroku? Jak można ją korygować? Stymulacja wzroku niemowlaka Noworodek widzi jedynie mglisty zarys tego, co osoba dorosła. Do końca pierwszego roku życia rozwój tych początkowo niedoskonałych funkcji widzenia przechodzi imponującą, wręcz etapową przemianę. Warto znać poszczególne stadia i wiedzieć jak wspierać doskonalenie się tego procesu. Czy rzeczywiście mądrym rozwiązaniem są kolorowe karuzele i pstrokate zabawki wieszane nad dzieckiem już w pierwszych dniach jego życia? A może lepsze są dla niego te nieskomplikowane, czarno-białe? Dbajmy o oczy latem Powszechnie przyjmuje się, że słońce wpływa niezwykle korzystnie na nasze zdrowie. Można tu przytoczyć szereg artykułów naukowych na temat jego oddziaływania choćby na nasz układ kostny czy odpornościowy. Oczywiście rozwinęła się także świadomość jakie może mieć skórne konsekwencje nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV (nie tylko w kwestii ewentualnych zmarszczek). Nadal jednak raczkuje wiedza na temat wpływu promieni słonecznych na kondycję narządu wzroku. Jaki wpływ ma słońce na nasze oczy? Jak je chronić? Czy warto zakupić okulary przeciwsłoneczne lub okulary fotochromatyczne? Według najnowszego raportu Alzheimer’s Association, co 3 sekundy na świecie ktoś dowiaduje się, że cierpi na demencję. W 2018 r. liczba osób cierpiących na choroby otępienne wynosiła
Forum Opinie o domach opieki Ośrodki 24h dla chorych na Alzheimera Ośrodki 24h dla chorych na Alzheimera Dodany2021-07-21 15:49 przez Szukam.... Dodany2021-09-05 11:13 przez Ja też szukam i nic nie mogę znaleźć. Większość prywatnych domów nie ma doświadczenia w tej ciężkiej chorobie. To jest po prostu dramat. Dodany2021-12-27 16:07 przez Zarybianka Dzień dobry, czy ktoś może polecić niewielki dom seniora dla chorych na Alzheimera w województwie śląskim ? Będę wdzięczna za pomoc. Dodany2021-12-27 20:36 przez Szukać - ośrodki dla chorych na alzheimera Dodany2022-01-24 13:31 przez Krawcowa Dzień dobry. Zgadza się brakuje domów opieki, profesjonalnie zajmujących się chorymi na Alzheimera. Wiem, gdyż swego czasu szukałam ośrodka dla dziadka cierpiącego na tą wymagającą chorobę. Podpowiem tyle, że dom opieki musi być domem zamkniętym, a personel musi rozumieć chorobę i mieć doświadczenie. Nie może być to najbliższy dom opieki, nie mający stażu przy chorych, nie tędy droga. Życzę wytrwałości oraz wyrozumiałości. Dodany2022-03-07 13:21 przez Są też specjalne łóżka dla chorych na alzheimera Dodany2022-03-25 10:47 przez Obserwuje i widzę, że ludzie nie rozumieją na czym polega opieka nad chorym na Alzheimera. Dzwonią po wszystkich domach opieki i pytają czy ktoś przyjmie chorą osobę, ręce opadają. Otóż tak nie należy postępować, to błędne myślenie!! Są w kraju specjalistyczne prywatne ośrodki (w każdym województwie jest przynajmniej jeden), które opiekują się całodobowo tylko chorymi na Alzheimera i takich należy szukać! Ta strona używa ciasteczek (cookies). Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis zgodnie z ustawieniami twojej przeglądarki.

Ciepłej 15B, istnieje pierwsze w Polsce Centrum Spotkań dla chorych na Alzheimera i inne choroby otępienne. "Na Ciepłej" to dzienny dom pomocy dla osób w wieku emerytalnym oraz samotnych o

Opieka - praktyczne porady Czy Exelon, Donepezil, Cogiton itp. można odstawić? autor: Tomek » sobota 05 maja 2012, 23:32 0 Odpowiedzi 11456 Odsłony Ostatni post autor: Tomek sobota 05 maja 2012, 23:32 Alzheimer, pobyt w szpitalu. autor: Las » czwartek 29 maja 2014, 17:03 7 Odpowiedzi 6950 Odsłony Ostatni post autor: opixszqa650 czwartek 30 cze 2022, 12:43 Śpiewanie w czasie choroby autor: ula » wtorek 10 sty 2017, 16:05 12 Odpowiedzi 13060 Odsłony Ostatni post autor: opixszqa650 czwartek 30 cze 2022, 12:29 Leki na problemy ze snem autor: wigi » wtorek 26 sty 2021, 15:23 2 Odpowiedzi 2072 Odsłony Ostatni post autor: opixszqa650 czwartek 30 cze 2022, 09:18 Kolostrynina autor: martuś » poniedziałek 04 cze 2012, 18:40 4 Odpowiedzi 11971 Odsłony Ostatni post autor: mpska wtorek 21 wrz 2021, 16:13 Czy kabina prysznicowa jest najlepszym rozwiązaniem? autor: Anma » czwartek 23 sie 2018, 09:40 10 Odpowiedzi 13070 Odsłony Ostatni post autor: Jagnita poniedziałek 06 wrz 2021, 06:42 Pomoc autor: Jesica2021 » sobota 17 lip 2021, 07:54 1 Odpowiedzi 1256 Odsłony Ostatni post autor: wigi sobota 17 lip 2021, 09:45 Dysfagia autor: Tomek » środa 03 mar 2021, 13:31 0 Odpowiedzi 2621 Odsłony Ostatni post autor: Tomek środa 03 mar 2021, 13:31 Jak zabezpieczyć opatrunek przed ściągnięciem autor: Alicja58 » czwartek 18 lut 2021, 23:29 3 Odpowiedzi 3114 Odsłony Ostatni post autor: wigi piątek 19 lut 2021, 16:59 Nieprzewidywalność zachowania autor: Tomek » czwartek 11 lut 2021, 11:52 0 Odpowiedzi 1996 Odsłony Ostatni post autor: Tomek czwartek 11 lut 2021, 11:52 Higiena i kosmetyka autor: Tomek » czwartek 11 lut 2021, 11:51 0 Odpowiedzi 1999 Odsłony Ostatni post autor: Tomek czwartek 11 lut 2021, 11:51 Agresja autor: Tomek » piątek 29 sty 2021, 09:16 0 Odpowiedzi 2056 Odsłony Ostatni post autor: Tomek piątek 29 sty 2021, 09:16 Donepex, Cavinton forte - skutki uboczne autor: Bergamottka » sobota 25 lip 2020, 18:27 3 Odpowiedzi 5984 Odsłony Ostatni post autor: Tomek poniedziałek 17 sie 2020, 21:07 Kiedy się poddać i pozwolić choremu leżeć? autor: Anma » niedziela 02 cze 2019, 19:10 7 Odpowiedzi 15922 Odsłony Ostatni post autor: Tomek poniedziałek 07 paź 2019, 22:25 Kąpiel osoby siedzącej autor: nicoll31@ » środa 21 sie 2019, 06:56 3 Odpowiedzi 6837 Odsłony Ostatni post autor: Tomek piątek 06 wrz 2019, 10:51 Haloperidol w kroplach - ile na noc? autor: MrJanicki » środa 13 lut 2019, 17:39 7 Odpowiedzi 9990 Odsłony Ostatni post autor: MrJanicki wtorek 19 lut 2019, 17:49 Parkinsonizm polekowy autor: Tomek » piątek 01 lut 2019, 09:57 0 Odpowiedzi 6539 Odsłony Ostatni post autor: Tomek piątek 01 lut 2019, 09:57 Za chwilę wrócę do depresji :( autor: dorotabat » niedziela 02 gru 2018, 12:21 20 Odpowiedzi 23554 Odsłony Ostatni post autor: nicoll31 wtorek 01 sty 2019, 18:06 Monitoring GPS osoby z Alzheimerem autor: Wiesiek » poniedziałek 21 maja 2012, 18:37 9 Odpowiedzi 18943 Odsłony Ostatni post autor: Michał1210 wtorek 04 gru 2018, 11:16 Wózek Inwalidzki autor: Garantula » wtorek 20 maja 2014, 19:48 4 Odpowiedzi 10117 Odsłony Ostatni post autor: wigi czwartek 20 wrz 2018, 16:12 Niedrożność jelit. autor: zuziasruzia » piątek 13 lip 2018, 21:52 10 Odpowiedzi 15600 Odsłony Ostatni post autor: zuziasruzia poniedziałek 03 wrz 2018, 22:37 Duszności autor: peg » piątek 17 sie 2018, 12:25 1 Odpowiedzi 5562 Odsłony Ostatni post autor: wigi piątek 17 sie 2018, 20:36 Bon dla opiekunów na 2000 zł w Szczecinie autor: Tomek » sobota 21 lip 2018, 22:35 0 Odpowiedzi 5390 Odsłony Ostatni post autor: Tomek sobota 21 lip 2018, 22:35 Złamanie szyjki kości udowej autor: Asia2018 » czwartek 17 maja 2018, 11:54 3 Odpowiedzi 7585 Odsłony Ostatni post autor: wigi czwartek 17 maja 2018, 21:21 Akatyzja (ruchowy niepokój), tazykinezja (przymus chodzenia) autor: Tomek » środa 21 mar 2018, 15:46 2 Odpowiedzi 7404 Odsłony Ostatni post autor: Tomek wtorek 08 maja 2018, 21:47 Wróć do Strona główna forum Kto jest online Użytkownicy przeglądający to forum: Bing [Bot] i 3 gości Twoje uprawnienia na tym forum Nie możesz tworzyć nowych tematówNie możesz odpowiadać w tematachNie możesz zmieniać swoich postówNie możesz usuwać swoich postówNie możesz dodawać załączników Portal Wspracia Psychicznego. Znajdziesz tu wiele ciekawych informacji z dziedziny psychiatrii medycznej i środowiskowej, zarówno dla siebie jak i Twoich bliskich. Osobowość narcystyczna. Aplikacje w służbie zdrowia psychicznego. Rehabilitacja ruchowa w chorobie Alzheimera – porady dla opiekunów.
Co to jestObjawyStadium choroby (otępnienie) PrzyczynyDiagnozaLeczenie DietaCo to jest choroba Alzheimera?Szacuje się, że w Polsce na to schorzenie cierpi obecnie 300-500 tys. osób. Jednocześnie epidemiolodzy alarmują, że w ciągu najbliższych czterdziestu lat ta liczba w populacji światowej może wzrosnąć nawet Alzheimera (AD, z ang. Alzheimer’s disease) prowadzi do zwyrodnienia, a w konsekwencji też utraty nerwowych komórek. Degradacja neuronów postępuje stopniowo, prowadząc do zmniejszenia ich liczby, odkładania się płytek starczych i białka tau oraz zaburzeń w przekaźnictwie u chorego dochodzi do trudności w przypominaniu sobie imion i nazw przedmiotów, doborem słów czy częstsze gubienie drobnych przedmiotów. Z czasem pojawiają się objawy typu: utrata pamięci, trudności w mówieniu i upośledzenia osądu. Ponadto dochodzą nowe, zaburzenia wzrokowe, zaburzenia zachowania, zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni, trudności w wykonywaniu codziennych obowiązków, problem z samodzielnym przyjmowaniem zaawansowanym stadium pacjent nie może już samodzielnie funkcjonować i potrzebuje całodobowej opieki. Nasilające się symptomy powodują zmianę osobowości chorego, przyczyniają się do depresji, wycofania z życia społecznego, dotykają też osób z bliskiego otoczenia. Choć najczęściej chorują osoby w wieku po 65. roku życia, zdarza się, że jest rozpoznawana u osób młodszych. Dlatego też nie wolno bagatelizować pierwszych niepokojących objawów związanych z zaburzeniami pamięci i choroby AlzheimeraPierwsze objawy bywają bagatelizowane, a późne rozpoznanie naraża pacjenta oraz jego bliskie otoczenie na ryzyko depresji wynikające z nieświadomości postępującej choroby. Objawy Alzheimera na wczesnym początku to subtelne problemy z pamięcią i trudności z przypomnieniem sobie niektórych słów. Z czasem pojawiają się: upośledzenie myślenia i osądu, trudności w mówieniu, budowaniu zdań, doborze słów. Na dalszych fazach choroba postępuje, pojawiają się inne zaburzenia, co zaczyna destabilizować życie pacjenta oraz jego najczęstsze symptomy to:zaburzenia w orientacji przestrzennej (np. problem ze znalezieniem drogi do domu)utrata poczucia czasu i trudności z rozpoznawaniem pór dniazaburzenia wzrokowe (problemy z czytaniem, rozróżnianiem kolorów, rozpoznawaniem osób)utrata umiejętności rozwiązywania problemówzagubienie i dezorientacjazapominanie o czynnościach związanych z higieną osobistąnieprzywiązywanie wagi do wyglądu zewnętrznegozaburzenia odżywiania (bardzo często zapominanie o konieczności picia czy zjedzenia posiłku)trudności w wykonywaniu zwykłych, codziennych czynności (kłopot sprawia ubieranie się, mycie, jazda samochodem, przygotowywanie posiłków)brak zainteresowania dotychczasowym hobbypowtarzanie w kółko tych samych pytańnieumiejętność prowadzenia rozmowystałe gubienie rzeczy i problem z ich odnalezieniemzaburzenia nastroju (zagubienie, strach, niepokój, smutek) zmiany osobowości (dotychczas łagodna osoba może być rozdrażniona, podejrzliwa i zachowywać się agresywnie)nieumiejętność właściwej oceny sytuacji i uleganie osobom trzecim (np. podpisywanie umów podsuwanych przez nieuczciwych sprzedawców)zaburzenia emocjonalno-społeczne (powodujące wycofanie z życia społecznego i towarzyskiego)Jak szybko postępuje choroba Alzheimera?Choroba może rozwijać się w ukryciu i nie być rozpoznana przez wiele lat. Pierwsze objawy bywają mylnie są przypisywane przemęczeniu i uznawane za typowe dla pewnego wieku czy osobowości człowieka. To, w jakim tempie choroba będzie postępować, w dużej mierze zależy od cech indywidualnych danej osoby oraz jej stylu życia. Stadium choroby Alzheimera (otępnienie alzheimerowskie) Otępienie łagodneNa tym etapie symptomy łatwo zbagatelizować, ponieważ każdemu zdarza się czasem o czymś zapomnieć lub mieć problem z koncentracją. Z czasem jednak sytuacje takie stają się coraz częstsze, a dodatkowo chory zaczyna zadawać te same pytania po kilka razy i miewać częste zmiany nastrojów. To zachowanie powoduje, że czuje się zagubiony, odsuwa od życia towarzyskiego, a nawet rodzinnego. W tej fazie jeszcze w miarę samodzielnie radzi sobie z codziennymi obowiązkami. Szacuje się, że to stadium choroby może trwać 20 lat lub o średnim nasileniuProblemom z pamięcią zaczynają towarzyszyć zaburzenia mowy. Chory nie potrafi sformułować zdania, zaczyna używać słów w niewłaściwym kontekście i mylić pojęcia. Bywa, że nie może przypomnieć sobie imienia bliskiej osoby lub myli ją z kimś innym. Istotne jest, by pomimo pomyłki, nie poprawiać go, ponieważ uświadomienie pacjentowi jego własnej słabości, spowoduje rozdrażnienie, frustrację, wybuch złości. Typowe są też omamy i problemy z orientacją w terenie. Taka osoba wymaga już całodobowej opieki i nie powinna poruszać się sama poza domem. Czas trwania tego etapu szacuje się na 2-10 zaawansowane Zwykłe codzienne czynności, takie jak ubranie się czy jedzenie, stają się dla chorego niewykonalne. Wymaga pomocy także w czynnościach związanych z higieną osobistą, a bywa, że konieczne jest korzystanie ze specjalnych pieluch dla osób dorosłych. Chory traci świadomość dnia i nocy, raczej już nie chodzi, nie rozpoznaje osób. Ma problem z komunikowaniem swoich potrzeb, takich jak jedzenie, picie czy wypróżnianie się. Opieka nad nim w takiej sytuacji przerasta najbliższych, którzy często decydują się na umieszczenie pacjenta w specjalistycznym ośrodku dla chorych na chorobę Alzheimera. Ten etap może trwać 1-5 Alzheimera. Czynniki ryzyka zachorowaniaPrzyczyn upatruje się w nieprawidłowym gromadzeniu się złogów białek amyloidu beta w komórkach nerwowych i wokół nich oraz splotów białka tau, występującego niemal wyłącznie w tych ryzyka - tym, co sprzyja rozwojowi choroby, na pewno są:wiek (ponieważ chorują głównie osoby starsze)płeć (najbardziej narażone na zachorowanie są kobiety)uwarunkowania dziedziczne (potwierdzone przypadki choroby w rodzinie)predyspozycje genetyczne (mutacje genów)przebyty w przeszłości poważny uraz głowycukrzycaZ punktu widzenia profilaktyki istotne są też modyfikowalne czynniki zwiększające ryzyko choroby Alzheimera, do których zaliczamy:palenie papierosównieprawidłowa dietaniewłaściwy wskaźnik BMInadciśnienie tętniczewysoki poziom cholesterolu LDL w surowicy krwimała aktywność fizyczna i umysłowazły senprzewlekły stresJak zdiagnozować chorobę Alzheimera?Diagnoza oparta jest na badaniu przedmiotowym oraz wywiadzie lekarskim, także z osobą z bliskiego otoczenia pacjenta, która może wskazać na istotne dla prawidłowego rozpoznania symptomy i zmiany ocenia też funkcje poznawcze za pomocą testów przesiewowych, które pozwalają na wczesne rozpoznanie otępienia typu alzheimerowskiego. Należą do nich:Test Rysowania ZegaraPacjent jest proszony o narysowanie na kartce tarczy zegara i zaznaczenie na niej konkretnej godziny, 11:10 lub 3:00. Niewykonanie tego zadania prawidłowo lub odmowa wykonania, może świadczyć o MMSE (ang. Mini–Mental State Examination)Test ten zawiera 30 pytań lub zadań do wykonania, na podstawie odpowiedzi ocenia się różne obszary funkcjonowania poznawczego, czytanie ze zrozumieniem, liczenie, pisanie, orientację w czasie i miejscu, zapamiętywanie czy nazewnictwo).Test MoCA (ang. Montreal Cognitive Assessment)Jest to narzędzie do wykrywania wczesnych zaburzeń poznawczych (ang. Mild Cognitive Impairment), czyli stadium pośredniego między prawidłowymi funkcjami poznawczymi a otępieniem. Test ocenia abstrahowanie, pamięć krótkotrwałą, funkcje wzrokowo-przestrzenne, wykonawcze, język, płynność wypowiedzi, orientację allopsychiczną i zdolność koncentracji przydatnym w diagnostyce wczesnej fazy, pozwalającym uwidocznić pośrednio złogi beta-amyloidu jest pozytonowa tomografia emisyjna (ang. Positron emission tomography, PET). Natomiast narzędziami diagnostycznymi pomocnymi w różnicowaniu Alzheimera z innymi przyczynami dolegliwości chorego lub wykryciu chorób współistniejących są: tomografia komputerowa (TK) i badanie rezonansem magnetycznym się również badanie morfologii krwi, oznaczenie poziomu stężenia witaminy B12, TSH i kwasu foliowego w surowicy, glukozy oraz badanie w kierunku boreliozy czy kiły, by wykluczyć inne choroby mogące zaburzać funkcje lekarz diagnozuje chorobę Alzheimera?W przypadku stwierdzenia u siebie lub bliskiej osoby objawów tego rodzaju demencji należy udać się na konsultację do lekarza specjalisty. Diagnozowaniem i leczeniem zajmują się: neurolog, psychiatra i geriatra. Leczenie choroby AlzheimeraLeczenie farmakologiczne polega na łagodzeniu objawów, spowolnieniu postępu choroby i degradacji mózgu. W tym celu stosuje się leki, w których składzie znajdują się: galantamina, rywastygmina czy nad chorym wymaga też odpowiedniego podejścia psycho-emocjonalnego. Bardzo istotny jest by zapewnić jej spokój, komfort i poczucie bezpieczeństwa, bez potrzeby narażania pacjenta na krytykę. Konfrontując chorego z jego niedoskonałościami i popełnionymi pomyłkami, negatywnie wpływa się na jego stan emocjonalny, a to z kolei może dać początek a choroba AlzheimeraNa depresję cierpi około 40-55 proc. osób z chorobą Alzheimera. Wiadomo, że zmiany neurodegradacyjne mózgu zwiększają ryzyko depresji, ale i depresja wpływa na ryzyko wystąpienia Alzheimera. To z kolei znacznie obniża jakość życia pacjenta, a tym samym przyczynia się również do ryzyka wystąpienia depresji u osób opiekujących się chorym. Opiekun może borykać się z depresją tak samo, jak osoba, którą się opiekuje. Bywa, że dotyka go zespół wypalenia, dlatego też cała rodzina powinna być objęta kompleksową pomocą, wsparciem lekarzy i ośrodków specjalizujących się w leczeniu zarówno Alzheimera, jak i można całkowicie wyleczyć chorobę Alzheimera?Na obecnym etapie rozwoju medycyny nie jest możliwe całkowite wyleczenie z demencji spowodowanej chorobą żyją ludzie z chorobą AlzheimeraCo prawda szacuje się, że chorzy żyją średnio około 8 lat, ale wczesne rozpoznanie zmian neurodegradacyjnych mózgu i szybkie wdrożenie leczenia może znacznie wydłużyć życie chorego, nawet do 20 lub więcej lat. Dieta w chorobie AlzheimeraBadania dowodzą, że odpowiednia dieta ma pozytywny wpływ na opóźnienie zmian neurodegradacyjnych mózgu. Naukowcy z Rusch University Medical Center w Chicago opracowali tzw. dietę MIND z zaleceniami żywieniowymi dla cierpiących na Alzheimera. Jest ona bogata w antyoksydanty, wielonienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy i dużą ilość błonnika. Zaleca się, aby zamiast mięsa zwierzęcego wybierać ryby, warzywa (szczególnie z zielonymi liśćmi), rośliny strączkowe, owoce (np. jagody czy maliny), orzechy i produkty otępienia typu alzheimerowskiego. Tomasz Gabryelewicz, Anna Barczak. Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego Polskiej Akademii tematy: Amnezja - objawy, przyczyny, leczenie utraty pamięci

Będzie coraz gorzej. A lata mijają. Objawy się nasilają. Każdy z nas ma ograniczoną wydolność. W którymś momencie, dla ułatwienia życia, wyręczamy chorych w codziennych zajęciach, żeby było szybciej i łatwiej. Wspieranie chorego na Alzheimera wymaga dużego zaangażowania, co dla jednej osoby naprawdę może być dużym

Choroba Alzheimera w największym stopniu doświadcza chorego, ale pośrednio wpływa także na całe jego otoczenie. Na rodzinie i bliskich osoby z chorobą Alzheimera spoczywa bowiem opieka nad nim. Szacuje się̨, że w Polsce 92% chorych na Alzheimera przebywa w domu od początku choroby, aż do jej końca. Choroba wiąże się̨ z reorganizacją życia nie tylko chorego, ale i – a może przede wszystkim – jego bliskich. Natura schorzenia sprawia, że chory najlepiej czuje się̨ we własnym domu i dobrze znanym otoczeniu. Osoba z chorobą Alzheimera wraz z rozwojem choroby i utratą samodzielności będzie wymagać obecności najbliższych, która będzie stawać się̨ koniecznością, choćby ze względów bezpieczeństwa. Tymczasem realia najczęściej są̨ takie, że osoba z chorobą Alzheimera mieszka sama lub ze współmałżonkiem w podobnym wieku, nierzadko również dotkniętym innym schorzeniem. Dzieci pracują̨ i wychowują̨ własne potomstwo, nierzadko w odległym mieście. Spis treści: Jak pogodzić codzienne obowiązki z opieką nad osobą z chorobą Alzheimera? Nie trzymajmy na wierzchu: Zapewnij sobie pomoc i możliwość wypoczynku Jak pomóc choremu by zachował samodzielność? Wsparcie żywieniowe dla osób z chorobą Alzheimera Ważne jest wsparcie z zewnątrz Jak pogodzić codzienne obowiązki z opieką nad osobą z chorobą Alzheimera? Jedną z podstawowych zasad opieki nad osobą z chorobą Alzheimera jest zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i spokoju. W miarę̨ rozwoju choroby konieczne będzie dostosowanie mieszkania dla wygody, ale przede wszystkim bezpieczeństwa chorego i jego otoczenia. Jeśli w kuchni znajduje się̨ kuchenka gazowa, powinna być ona wyposażona w samoczynne odcięcie ulatniającego się̨ gazu lub – najlepiej – powinna zostać wymieniona na płytę elektryczną. Jeśli chory nie jest w stanie samodzielnie gotować, ciepłe posiłki można zostawiać mu w termosie. Zawartość szafek w całym mieszkaniu warto opisać oraz przykleić kartki do mebli. W komunikacji z chorym na Alzheimera świetnie sprawdza się tablica korkowa, gdzie możemy zostawiać informacje: „Jestem w pracy, wrócę̨ o 17:00, obiad jest w termosie”, zmniejszające u osoby z chorobą Alzheimera przebywającej samotnie w domu poczucie niepokoju i dezorientacji. W głównych pomieszczeniach zawiesimy duże zegary, a w jednym z nich – kalendarz, najlepiej z wyrywanymi kartkami lub przesuwanym „okienkiem”. Nie trzymajmy na wierzchu: ważnych dokumentów, dużych kwot pieniędzy, kluczyków do samochodu. Schowajmy w zamykanych szafkach niebezpieczne środki chemiczne i leki, usuńmy z zasięgu chorego zbędne bibeloty, zwłaszcza szklane. Pod dywany podłóżmy specjalne maty zapobiegające ich ślizganiu się. Jeśli w domu są̨ schody, warto zawczasu pomyśleć o „bramce” zabezpieczającej. Zapewnij sobie pomoc i możliwość wypoczynku Z czasem zdarzyć się̨ może tak, że jedna z bliskich osób – współmałżonek lub dziecko – będzie musiała z czasem przyjąć na siebie rolę głównego opiekuna chorego. Ważne jednak, by główny opiekun osoby chorej miał świadomość tego, że może liczyć na wsparcie, nie tylko fizyczne, ale przede wszystkim psychiczne. Główny opiekun osoby z chorobą Alzheimera musi nauczyć się̨ prosić o pomoc innych członków rodziny, znajomych, czy sąsiadów w opiece nad chorym. Jeśli będzie taka potrzeba, należy zorganizować wsparcie z zewnątrz – w ramach pomocy społecznej lub płatnych usług opieki nad osobami starszymi. W przeciwnym razie opiekun może doświadczyć chronicznego zmęczenia i ciągłego rozdarcia wewnętrznego, dotkliwego zwłaszcza dla opiekunów pracujących zawodowo i wychowujących małe dzieci. Opiekunowie osób chorych na Alzheimera sami są̨ w grupie ryzyka wielu chorób somatycznych i psychicznych, w tym np. depresji. Dlatego pamiętając o bliskich, pamiętajmy też o sobie oraz o konieczności regeneracji fizycznej i psychicznej. Opiekun osoby chorej powinien dbać o własne przyjemności np. zakupy lub spotkania ze znajomymi. Ważne jest takie gospodarowanie własnym czasem aby mieć energię i zapał do opieki nad osobą chorą. Jeśli mamy poczucie, że sytuacja nas przerasta, warto skorzystać ze wsparcia psychologa lub dołączyć do grona osób zmagających się̨ z podobnym problemem. Czasami ulgę̨ przynosi już sama świadomość, że ktoś doświadczył pokrewnych sytuacji i emocji. Jak pomóc choremu by zachował samodzielność? Dla najbliższych kluczowe znaczenie ma to, jak długo chory zachowa samodzielność. Nie zatrzymamy postępu choroby, ale możemy opóźnić jej progres. Na rozwój schorzenia ma wpływ wiele czynników. Obok wsparcia farmakologicznego ważną rolę odgrywa także: rehabilitacja, treningi pamięci, zachęcanie chorego do wykonywania codziennych czynności w domu. Aktywizujmy bliskich w sposób, który i nam sprawi przyjemność poprzez: taniec, techniki relaksacyjne, masaż, wspólne ogadanie rodzinnych zdjęć, pracę w ogrodzie, zabawę̨ z ukochanym psem, malarstwo, muzykę. Dla chorych twórcze działania to wyjątkowe doświadczenie: pozwala im wyrazić emocje, poprawia nastrój, a także buduje poczucie własnej wartości. Wsparcie żywieniowe dla osób z chorobą Alzheimera Leczenie i rehabilitacja powinny być wsparte odpowiednią, zrównoważoną̨ dietą. Dobrym rozwiązaniem wydają się być dobrane przez lekarza specjalistyczne preparaty odżywcze, takie jak dostępny w aptekach bez recepty, Souvenaid. Souvenaid® zawiera unikalną, opatentowaną kombinację składników odżywczych (Fortasyn Connect®), która może mieć korzystny wpływ na funkcje pamięci poprzez wspomaganie procesu powstawania oraz funkcjonowania połączeń synaptycznych w mózgu. W skład preparatu wchodzą̨ między innymi: kwasy tłuszczowe omega-3, urydyna, cholina, witaminy z grupy B, witaminy E i C. Ważne jest wsparcie z zewnątrz Wszelkie informacje na temat dostępnych form opieki nad osobami z chorobą Alzheimera uzyskamy w lokalnym ośrodku pomocy społecznej lub stowarzyszeniu rodzin osób dotkniętych chorobą. Być może w Twoim mieście funkcjonuje rozwiązanie, które świetnie sprawdza się̨ w zachodniej Europie: dzienny ośrodek pobytu dla osób z chorobą Alzheimera, gdzie chorzy w ciągu dnia mają zapewnioną opiekę̨, posiłki, terapię, oraz lubiane przez nich wspólne zajęcia: np. muzyczne czy ruchowe.

Pani Ania zaufała Naszemu wieloletniemu doświadczeniu i może cieszyć się świadczeniem pielęgnacyjnym w kwocie 2458 zł . Dla nas za każdym podopiecznym stoi jego historia. Walczymy o godne życie dla Opiekunów - którzy każdego dnia oddają swoje serce i poświęcają się opiece nad bliskimi. Niebieska Linia, nr 6 / 2006Agresywne zachowania chorych na AlzheimeraAlicja SadowskaZachowania agresywne to objaw często występujący w przebiegu choroby Alzheimera. Specjaliści oceniają, że występuje on u blisko 40% wszystkich chorych, częściej u mężczyzn niż u kobiet, a u pacjentów pozostających w domach opieki w ponad50% to objaw szczególnie uciążliwy i przykry dla opiekuna osoby chorej na Alzheimera. Do agresji nie można się przyzwyczaić, ale w ciągu wielu lat można opanować pewne techniki radzenia sobie z nią. Kiedy zaś pojawia się nagle u człowieka, który przez całe swojeżycie przed chorobą był spokojny, zgodny, wywołuje szok u najbliższych. Opiekunowie często mówią mi: "Mój mąż nigdy nie był gwałtowny, agresywny. Był cichym, pogodnym człowiekiem, a teraz jest skory do bicia, krzyczy, szarpie się".Jakie więc są przyczyny pojawienia się agresji u chorych na Alzheimera? Podstawową przyczyną jest zniszczenie na skutek rozwoju choroby ośrodków mózgowych odpowiedzialnych za kontrolę agresji i gniewu. A więc agresja nie jest zamierzona przez chorego, a on sam nie ma kontroli nad jej przebiegiem. Agresja może być słowna lub fizyczna, często te dwie jej formy występują łącznie, choć bardzo rzadkie są przypadki agresji fizycznej nie poprzedzonej słowną. W codziennym życiu chorego agresja pojawia się najczęściej w najmniej przez opiekuna oczekiwanych momentach i wywoływana jest zwykle przez banalne przyczyny. Najczęściej pojawia się jako reakcja na:- zaburzenie w rytuale dnia chorego, np. kiedy opiekun próbuje poganiać chorego, aby szybciej jadł lub zasznurował buty. Pamiętajmy, że chory musi mieć znacznie więcej niż przed chorobą czasu na wykonanie prostych, codziennych czynności. A przy okazji sznurowane buty zastąpmy wsuwanymi, których założenie będzie dla niego znacznie łatwiejsze. W codziennym życiu chorego agresja może pojawić się na skutek próby zmuszania go np. do kąpieli czy wyjścia na spacer lub też gdy opiekun chce wymusić na chorym przerwanie bezcelowego chodzenia po pokoju, gwizdania czy przestawiania drobnych sprzętów. Chory czuje się zagrożony, sfrustrowany i reaguje agresją;- zmuszanie chorego do wykonywania zadań, których nie jest on już w stanie wykonać. Zwykle takie próby kończą się niepowodzeniem, co wywołuje u chorego frustrację, zażenowanie, wstyd. Burzy to jego poczucie bezpieczeństwa, a to może powodować gniew;- stawianie chorego przed koniecznością dokonania wyboru. Chory nie rozumie, czego się od niego wymaga, ma poczucie, że coś musi zrobić, ale nie ma jasności, co to ma być. Dociera do niego zbyt wiele informacji, których nie potrafi uporządkować i zrozumieć. Ma poczucie klęski, niemożności sprostania oczekiwaniom opiekuna i reaguje agresją, której używa jako mechanizmu obronnego przed niezrozumiałym światem;- jako reakcja na zmęczenie, ból czy dyskomfort. Chory nie potrafi wyrazić swych odczuć i potrzeb i poprzez agresję sygnalizuje, że coś mu dokucza, boli go czy też, że jest zmęczony;- jako reakcja na odczuwanie przyczynami agresji są kłopoty w porozumiewaniu się chorego z opiekunem. Z jednej strony jest to brak umiejętności rozumienia tego, co opiekun mówi, szczególnie gdy używa długich, złożonych zdań lub gdy mówi do chorego podniesionym, wysokim głosem, z drugiej zaś brak zdolności formułowania myśli i zdań przez samego chorego. Opiekunowi często trudno wyobrazić sobie, czy też przewidzieć, co może spowodować agresywne zachowanie chorego. A może ono pojawić się w każdej sytuacji, którą chory uważa za zagrażającą mu. Pamiętajmy, że chory używa zupełnie innej niż opiekun skali oceny tego, co budzi jego lęk lub dziwią się często niechęci chorego do wykonywania pewnych czynności. Na przykład wielu chorych odmawia wyjścia na spacer, choć wcześniej lubili to zajęcie. Przyczyna może tkwić w tym, jak chory spostrzega schody, po których musi zejść na dół klatki schodowej. Nawet kilka schodów to dla niego przepaść, w którą musi zejść. Boi się i stawia opór przy próbie zmuszania go i ponaglania. Kiedy opiekun nalega, chory broni się poprzez zachowanie agresywne - krzyczy, szarpie się, drapie opiekuna i odpycha katastroficzneSkala zachowań agresywnych jest szeroka - od rozdrażnienia i pobudzenia, przez agresję słowną lub fizyczną, aż do czynnych napaści na opiekuna. Szczególnym rodzajem agresji są tzw. reakcje katastroficzne, a więc niezwykle ciężkie wybuchy gniewu i agresji spowodowane błahymi przyczynami. Reakcje te są nieadekwatne, nieproporcjonalnie silne emocjonalnie w stosunku do powodów, jakie je wzbudzają. Tak silne reakcje są dowodem, ale też i skutkiem silnej frustracji chorego i ukrytego napięcia emocjonalnego wpisanego w obraz choroby znaleźć wiele powodów silnych reakcji katastroficznych w codziennym życiu chorego. Mogą one pojawiać się w trakcie wykonywania czynności rutynowych, ale też są charakterystyczne dla sytuacji, kiedy chory konfrontowany jest z innymi osobami, np. podczas spotkania rodzinnego, gdy wita się z kuzynem, nie rozpoznając go, a wszystkie obecne przy tym osoby wyrażają głośno swe zdumienie, że nie wie on, jak kuzyn się nazywa i skąd przyjechał. Pokrzykują, przynaglają chorego, dziwią się w sposób, który jest przez niego odczytywany jako agresywny reakcje pojawiają się też często w miejscach publicznych, szczególnie tam, gdzie jest hałas, wiele obcych osób, nieznanych dźwięków, gdzie chory czuje się zagubiony, przestraszony. Poza wybuchem gniewu sytuacje takie mogą zakończyć się ucieczką chorego. Reakcje katastroficzne są częste w sytuacji oddania chorego do domu opieki czy szpitala. Nowe, nieznane choremu otoczenie, zapachy, nowi ludzie, którzy wydają choremu niezrozumiałe polecenia - wszystko to rozdrażnia go, przeraża, uwalnia tłumione emocje negatywne i prowadzi do wybuchu wybuch agresji fizycznej może stanowić zagrożenie zarówno dla chorego, jak i dla jego opiekuna. Chory może zrobić krzywdę sobie lub opiekunowi. Dlatego też opiekun powinien znać sposoby postępowania w stosunku do bardzo pobudzonego, agresywnego kilka praktycznych wskazówek:- Kiedy chory jest niespokojny, pobudzony, agresywny nie należy zaskakiwać go gwałtownym pojawieniem się przy nim. Trzeba podejść do niego powoli, przodem, utrzymując z nim stały kontakt Opiekun powinien stać przodem do chorego, nie odwracać się Chory musi mieć zostawioną pewną wolną Nie należy unieruchamiać chorego, np. podejmując próbę wiązania go (jeśli będzie to niezbędne, przy tej czynności muszą być przynajmniej dwie osoby, a nie samotny opiekun).- Opiekun musi się upewnić, (szczególnie wtedy, kiedy chory rzuca groźby), że w zasięgu jego rąk nie ma niebezpiecznych przedmiotów, takich jak nóż, nożyczki czy Jeśli zagrożenie jest realne, opiekun powinien szybko opuścić mieszkanie, wezwać pogotowie, prosić o pomoc sąsiadów lub uwagiPowtarzające się gwałtowne napady agresji muszą być zgłaszane lekarzowi prowadzącemu chorego. Powinien on pomóc choremu, przepisując stosowne leki uspokajające. W przypadkach wybuchu agresji niezwykle ważna jest postawa opiekuna i to zarówno postawa jego ciała, jak i postawa wobec zagrożenia i samego chorego. Opiekun powinien, o ile to możliwe, sprawiać wrażenie, że całkowicie panuje nad sytuacją. Nie oznacza to, że powinien podnosić głos, grozić palcem czy też wykonywać gwałtowne ruchy w kierunku chorego. Przeciwnie, powinien mówić pewnym, spokojnym, zniżonym głosem, ale nie za ważna jest postawa i język ciała opiekuna. Warto pochylić się nad chorym, dotykać go, głaskać, uśmiechać się, pocałować. Zawsze należy próbować rozładować napięcie, odwracając uwagę chorego, kierując ją na szczególnie przez niego ulubione zajęcie, jedzenie, program w telewizji. Kiedy chory zaczyna być niespokojny, zanim rozwinie się u niego pełna postać napadu agresji, można włączyć łagodną, przyciszoną muzykę, taką, jaką chory lubi czy też lubił w przeszłości, podać jego ulubiony przysmak czy zaproponować ulubione która wiele lat opiekuje się chorym, przeważnie wie, co szczególnie drażni chorego, pobudza go i wyzwala w nim gniew. Takich rzeczy należy bezwzględnie atak agresji minie, warto zanotować ważne zdarzenia, które go wywołały. Co było jego bezpośrednią przyczyną, jak przebiegała sytuacja, jak opiekun reagował i jaki był skutek jego interwencji. Takie notatki pomogą w przyszłości lepiej radzić sobie z kolejnym warto po ustąpieniu napadu agresji dyskutować z chorym o jego przebiegu lub też spierać się o swoje racje. Chory może go nie pamiętać i uważać, że opiekun zmyśla, a już z całą pewnością inaczej go pamięta i ocenia niż opiekun. Próba dyskutowania może sprowokować kolejny opiekunaW radzeniu sobie z zachowaniami agresywnymi u chorego opiekun nie może zapominać o sobie. Powtarzające się napady agresji rujnują zdrowie opiekuna i obniżają jego dobre samopoczucie. Opiekun często cierpi z powodu ogromnego żalu, że jego bliski, kochany człowiek, którym opiekuje się przez wiele lat, jest tak okrutny i niewdzięczny. Miewa on poczucie winy, kiedy ocenia sytuację i często niesłusznie obwinia siebie za rozwój agresji u chorego. Opiekun odczuwa całą gamę negatywnych uczuć, takich jak frustracja, zniechęcenie, poczucie beznadziejności, ale też gniew, odrazę czy agresję, którą niekiedy odpowiada na agresję jednak nie może usprawiedliwić stosowania przez opiekuna przemocy i agresji wobec chorego. Ten sposób załatwiania spraw, rozładowywania własnych negatywnych emocji jest naganny w stosunkach międzyludzkich w ogóle, a szczególnie wobec osób słabszych i chorych. Pamiętajmy, aby traktować innych tak, jak chcielibyśmy, aby nas zachowania chorego na Alzheimera, wieloletnia, często samotna opieka nad chorym nierzadko wyczerpuje nawet największe pokłady cierpliwości u opiekuna. Mądry i doświadczony opiekun wie, że wiedza o chorobie i jej objawach pomaga w radzeniu sobie z opieką nad chorym i z własnymi emocjami i może ustrzec opiekuna przed użyciem tego niegodnego argumentu, jakim jest przemoc. Użycie przemocy wobec chorego może poza wszystkim zrujnować opiekuna psychicznie. Kiedy bowiem uświadomi sobie, co zrobił, odczuwać będzie wyrzuty sumienia, które pogłębią jego poczucie porażki i wypalenie psychiczne. Poczucie winy ma tendencję do utrwalenia się i opiekun może je odczuwać jeszcze wiele lat po śmierci uniknąć odpowiadania agresją na agresję chorego, aby chronić swój system nerwowy i zdrowie, opiekun nie może zapominać, że:- agresja chorego jest objawem choroby Alzheimera, a nie wyrazem stosunku chorego do opiekuna;- nie może obwiniać się za napady agresji chorego;- nie może brać sobie do serca tego, co chory mówi czy wykrzykuje podczas ataku agresji;- nie może dopuścić, aby emocje chorego przeniosły się na niego;- może uczyć się rozładowywać własne emocje w inny niż przemoc i agresja chorego i siebie, opiekun powinien zadbać o swoje zdrowie fizyczne i psychiczne. Niezwykle ważne jest, aby nie izolował się od innych, wychodził z domu i spotykał się z ludźmi, aby nie rezygnował ze swych zainteresowań i potrafił sprawiać przyjemności samemu sobie. Wszystko to wzmocni go psychicznie i lepiej przygotuje na radzenie sobie z różnymi trudnościami, jakie niesie opieka nad chorym, w tym także z agresją Sadowska
\n\n\n\n \n\n\nforum opiekunów osób chorych na alzheimera
. 78 21 42 250 58 251 356 232

forum opiekunów osób chorych na alzheimera